شخصی

بعد هم متن به این‌جا رسیده بود؛ من می‌رسیدم که برایش نقطه تعیین کنم، بگویم این‌جاهاش را مکث کنیم؛ خراب شده و باید این‌جا یک سرگرمی جور کنیم تا متن را از نو بنویسیم. بنویسم و این‌ها. صدای بم و خراشیده‌ی گوینده‌ای را جعل کنم و بگویم آرکادابکشیا؛ صدای کهنه و غوز کرده با همان صدای زنگ زده بگوید دبرا؛ بروم و از عصبانیت به فکر فرم منطقی تری بیافتم. اینها.پ.ن : حقیقت وسعت بیش-تری هم دارد؛ حقیقت-ِ روح شخصی ...